Proud 2 be BITCH.

GRAAG EERLIJKE REACTIES AUB!

Waarom een verhaal beginnen over een onschuldig meisje, met een goede afloop als het ook anders kan? Een bitch is méér dan alleen een bitch. Ze maakt dingen mee, en deze dingen schrijft ze in haar dagboek. Maak je geen zorgen, het is niet echt gebeurd. Alhoewel..

Hoofdstukken
HFDST 1: Pagina 1.
HFDST 2: Pagina 1.
HFDST 3: Pagina 1.
HFDST 4: Pagina 1.
HFDST 5: Pagina 1.

Hoofdstuk 1: Te-laat.
'Eens even kijken, ben ik een bitch? Ben ik dominant? Ben ik rijk? Ben ik gemeen? Ben ik pittig? Ben ik knap? Ben ik populair? Ben ik perfect?'

'Ja, ik ben zeker een bitch, dominant, rijk, gemeen, pittig, knap, populair EN perfect, dus? Waarom zou dat niet mogen? Ik geniet ervan om mensen te haten, ik geniet ervan mijn huiswerk niet te maken, ik geniet ervan als ik iemand zie pijn lijden. Ik ben toch eenmaal een 'Bitch'?

De schoolbel ging, en zoals gewoonlijk bevond ik me in het toilet. Gewoon, een beetje voor de spiegel, zoals altijd toch? Ik keek naar mijn vriendin, wat een lozer zeg, ik verdien dik beter. Ik lachte. 'Je ziet er vandaag niet uit man, ben je naar de kapper geweest?' Lachte ik. Ik kreeg een boze blik terug, wie denkt ze wel niet dat ze is? 'We komen telaat voor school, of wou je weer nablijven?' Giechelde ze. Ik liep de deur uit, wat een aanstelster. Alsof nablijven wat voorstelt?

Mijn vriendin maakte de deur open, en toen we eenmaal binnen waren keek iedereen ons met grote ogen aan, zoals gewoonlijk. 'Dames, ga zitten en, ik verwacht jullie beiden als de school uit is'. Ik grinnikte hard, zodat iedereen het kon horen, inclusief de meester. 'Ik verwacht stilte, okay?' Dit keer was het meenens, hij keek met een strenge blik naar me. 'Yeah right' Zuchte ik, en draaide met mijn ogen, naar de kant van mijn 'zogenaamde' vriendin. Ze had inmiddels al een roodhoofd, waarom? Ik keek naar de klok, de les is al 10 minuten begonnen! 'Nouja, wat maken die 10 minuten nou uit?' Lachte ik. Vanachter de klas hoorde ik gelach. Jup, ik ben populair.

'Pauze' Kuchte Meester Jeroen. De bel ging en iedereen stormde de klas uit. 'Stakkers,' dacht ik. Ik liep op mijn gemak naar een meid voorin de klas toe, die nog bezig was haar spullen op te ruimen. 'En jij denkt dat jij 'dat' kan maken?' Vroeg ik, en ik gaf haar een kattige blik, en bekeek haar van top tot teen. Ze werd rood, zoals gewoonlijk. 'Nou, vertel? Zat jij mij uit te lachen? Van daarnet?' Even werd het stil, de meester keek in hun richting. 'Zijn er problemen?' Ik zuchte. 'Hallo, heb ik jou soms wat gevraagd?' Zei ik op een ondankbare toon. Ik trekte aan de hand van het meisje, Ester heette ze. Ik sleurde haar mee naar de gang, naar de wc.

'Ik vraag het je nog 1 keer, lozer. Zat jij mij uit te lachen?' Schreeuwde ik. Een paar meisjes stonden achter me, die wilden altijd op mij lijken, en ze staan constant naast me. 'Dat heb ik niet gedaan, echt niet, geloof me' Stotterde het meisje. Ze had een grote bril, een lange jurk en een gestreepte, goedkope, afgedankte trui aan, met bruine haren, ongekamt. 'Als je nog 1 keer bij mij in de buurt kom,' Lachte ik, 'Trouwens, dat zie je wel. Laat ik het niet wéér merken' Ging ik verder. Ik lachte, duwde de deur open en de andere meiden achtervolgde me. Ik hoorde een gesnik uit de wc komen. 'Die domme Ester gaat meteen huilen!' Zei Brittany, mijn beste vriendin, trouwens, was ze wel mijn vriendin? Ach, die dump ik later wel. 'Domme? Heb je het gehoord? Ze had laatst wéér een 10 voor die laatste proefwerk, ongelovelijk!' We lachten, en liepen naar de buiten deur, opweg naar het schoolplein.

Verder :3

Hoofdstuk 2: De verboden speeltuin
Met mijn groupie verliet ik het gebouw, en zette ik mijn voet in de buitenwereld, niet dat het wat boeit. Ik zuchte, wie zullen we nu aanpakken? 'Ik stel voor dat we die eerste klasser eens een lesje leren, met dat brutale taal. Ik bedoel, iedereen weet dat dat pas in de 'derde' mag?' Kakelde Brittany. 'Weet je Brit, je bent veel te soft. Als je nog in deze groep wilt blijven, met je écht met betere suggesties komen hoor'. Iedereen lachte, en zoals altijd deed ik er een schepje bovenop. 'Wat zit er bij je mondhoeken? Een puist?' Brittany rende weg, achtervolgd door Miranda. 'Meeloopster,' Schreeuwde ik haar na. Daar kwam Ester aan, ze had rode ogen, zeker niet de eerste keer. 'Gaan we al weer janken?' Proeste Co. Ik zuchte. 'Waarom was niet iedereen zoals ik? Dan zou de hele wereld net zoals ik perfect zijn,' dacht ik. 'Hé,' Schreeuwde Co toen Miranda en Brittany er weer waren. 'Ik heb een voorstel, waarom doe je niet mee met de verkiezingen?' Ik lachte, en gaf haar een duw in de zei, zodat ze nét tegen Ester aanbotste, die vervolgens hard wegrende. 'Waar was dat voor nodig?' Schreeuwde ze geschrokken. 'Je weet dat dat geen compititie voor me is, ik win toch' En we rende weg, de poort uit, opweg naar het speeltuintje in de buurt.

Het is verboden voor leerlingen om hier tijdens pauze's te komen, dat mogen alleen laatstejaars, maar wat kan mij het nog schelen? Ze sleurde haar vriendin Brittany mee naar een groep jongens, die naar MP3 muziek aan het luisteren was, mischien iets van Rapp of zo. 'Dag jongens,' Giechelde Brittany. 'Wie denkt ze wel dat ze is? Mijn vriendjes in te pikken?' Dacht ik en duwde Brittany tegen een prullebak aan, zó hard dat ze weer meteen op de grond viel. Miranda moest lachen, ze is 'de' lafste persoon die ze ooit heeft ontmoet. Ze is een meeloper en ze wilt niet eens naast me staan, omdat ze bang is voor me. 'Geef me eens..' Ik rukte een pak sigaretten uit een van de jongens handen, zei waren van school en ik ken ze al langer. 'Weet je het zeker?' Robbie keek zwoel in de ogen van me. 'Tuurlijk doe ik dat, ik ben jou niet, sukkel' Ging ik verder. Ik deed 'm in mijn mond en ik genoot ervan. Wat is het toch fijn om een dramaqueen te zijn.

Miranda stond met Brittany te praten. Ze waren duidelijk over mij aan het roddelen, die trutten. 'Rookt .. niet .. maken.. echt .. stom .. stoer' Dat waren de woorden die ik 'net' pas had kunnen horen. Ik liep naar Miranda toe en trapte haar in de been. 'Shit, meester Geschiedenis komt eraan!' Riep Brittany, en rende weg. Inderdaad, hij kwam. Ik rende samen met de jongens ervan door, via een hele omweg kwamen we weer op het schoolplein. En we lieten die kreunende pijnhebbenden Miranda in de steek.

Verder!
Heb je al een naam voor het hoofdpersonage?

Lola schreef:Verder!
Heb je al een naam voor het hoofdpersonage?

Nee, niet bepaald =3. Dus, als je nog leuke namen weet, post het. Mischien.. mischien?

Hoofdstuk 3: Pootjebaden
Ik lachte, gooide de peuk tegen Robbie's schoen op en blaaste het rook uit, in zijn gezicht. Het was spannend, dit moment in de speeltuin had ik voor geen goud willen missen. En dan te bedenken dat die Miranda nu aangepakt word door meester Geschiedenis. En dat was nou de strengste meester ooit. Ze kuste Robbie, gewoon op de mond. Ze wist alles van hem, dat ie single was, en dat hij een oogje op mij had. Ik kreeg een tongzoen terug. Brittany begon een beetje zenuwachtig te worden. 'Mischien moeten we nu naar school, het is niet de bedoeling dát we wéér moeten nablijven'. Brittany liep weg, 'Komen jullie nog' Schreeuwde ze over het schoolplein.

'Waarom ga je niet mee?' Lachte Robbie. 'Wij en de jongens spijbelen wel eens rond deze tijd, heel doorzichtig, maar ok. Kom ook'. Wat moest ze kiezen? Ze heeft wel eens vaker gespijbeld, maar wat moet ze dan doen met deze jongens? 'Als je een sigaret van me kan stelen, kan je toch ook gewoon spijbelen?' Lachte hij. Ik blooste, wat kon me nog tegenhouden? Een of andere proefwerk? Nee, zeker niet. 'Ik ga mee, als je dat zó graag wilt,' Schreeuwde ze. Brittany wist niet wat ze miste.

Daar zaten ze dan, in een of andere club die ook rond deze tijd open was. De school was inmiddels al uit, dus het werd steeds drukker. Ook kinderen uit mijn klas kwamen binnen, maar ze merkte me niet op, behalve Miranda dan. 'Vuile kapsones wijf' Schreeuwde ze boos. Robbie ging voor Miranda staan. 'Mag je dat wel zeggen van je moeder?' Miranda begon hem weg te duwen, maar helaas, het had toch geen zin. 'Als dit maar niet uit de hand loopt,' Dacht ik. 'Robbie kappen!' Maar helaas, ze zaten zo te ruziën en te duwen, dat Robbie haar tegen een tafel aan duwde. Miranda kwam met haar kont op de tafel en dat ding krakte. Ze veel neer op de grond, de tafel was doormiddel gebroken. Ik moest lachen. 'Wie noemt mij een kapsones wijf? Je hebt al het eten verpest van deze mensen!' Lachte ik. Miranda zit vol onder pudding, chips en bier zat in haar haar. Glas zat op haar jurk, die inmiddels half gescheurd is. Ze stond op, rende huilend weg. Ik had medelijden, dat wel. Maar niemand, maar dan ook niemand noemt mij een kapsones wijf.

Het was rond 6'en, allang etenstijd. 'Pap en mam zouden vast ongerust zijn, maar dat doet er niet toe. Ik ben volwassen om voor mezelf te zorgen' Dacht ik. Een brede glimlach verscheen op Robbie's gezicht, de andere jongens waren inmiddels weg en we hadden alle tijd voor onszelf. We waren op het strand, een beetje pootjebaden, knuffelen en zoenen. 'Is dit sirieus?' Vroeg ik. Hij knikte, het was zeker sirieus. 'Dus ik kan je mijn vriendje noemen?' Robbie knikte weer, en gooide de peuk in het zand. Allebei moesten we lachen. 'Weetje, kom volgende week ook, naar mijn feest'. Feest? Ik dacht na, tuurlijk zou ik komen. 'Wanneer?' Vroeg ik. 'Ik stuur je wel wanneer, maar mijn ouders zijn dan weg, ik was te verlegen om het je toen te vertellen, maar nu' Hij grijnse. 'Ik vind je écht leuk,' Ging Robbie verder. 'Ik vind jou dat ook' Ik pakte het sigarettenpakje, pakte een sigaret en Robbie stak hem voor me op. 'Dit is pas leven'.

Hoofdstuk 4: Paddolicious!
Het was alweer maandag. Ik heb Robbie niet gesproken, alleen maar op zijn mobiel, maar ik heb er geen reactie op teruggerkregen. 'Wie had ooit gedacht dat ik zin had in school?' Lachte ik breed. 'Trouwens, waarom school? Mischien ga ik wel weer spijbelen met Robbie' Droomde ik verder. Zowat niemand was op het schoolplein, het zag er verlaten uit, en alleen Ester was te bekennen. 'Ik ben inderdaad vroeg, en er brand geen licht in het schoolgebouw' Langzaam ging ik naar Ester toe, ze had me in de gaten, maar liet het niet opmerken. 'Hee Es' Vertelde ik. 'Hoi' Zei ze kortaf en ging weer verder met het bestuderen van een boek. 'Als je een hekel aan me hebt dan kan je dat nu meteen vertellen hoor' Vroeg ik verveeld. 'Nou,' zei Ester 'Ik vind het niet leuk dat je steeds achter me aankomt' Vroeg Ester. Ze had een paarse plek op haar hand, zeker van dat geval van gisteren, toen ze op de grond viel. Op dat moment kwam Co aanzetten. 'Precies wat ik nodig had,' Dacht ik. 'Hé Co, kom eens hier!' Zwaaide ik gemeen. Inmiddels stond Co naast me. 'Weet je wat ze over jou zei?' Vertelde ik tegen Co. 'Ze zei dat je een slet bent,' Loog ik. Co werd boos. 'Je bedoelt die Ester?' Zonder iets te zeggen liep ze naar Ester toe, nog niemand stond op het schoolplein. Ik keek naar Co, die Ester beet pakte bij haar kraag. 'Ik ben geen slet!' Schreeude ze en ze smeet Ester neer op de grond.

Ester gaf geen antwoord, ze lag alleen stil op de grond. Ik liep naar Co toe, die zwijgend naar Ester zat te kijken. 'Haar hoofd bloed,' Kuchte Co. 'Je hebt het iets te hard aangepakt, meid' Ik keek naar Ester, die nogsteeds niks zei en niet bewoog. 'Co.. volgens mij is ze bewusteloos'. Co begon te huilen en rende het schoolplein af. 'Als iemand hier vanaf worden we geschorst!' Schreeuwde Co, ze pakte mijn hand vast en samen rende we het schoolplein af.

We zaten in een steegje. 'Mischien is ze wel dood,' Huilde Co. Het was inmiddels al half 9, de school zal over een kwartier beginnen, dus er zouden al mensen op het schoolplein staan. 'Ze was toch lelijk,' Zei ik om Co gerust te stellen. 'Mischien heeft ze straks een hersenschudding,' Ging ze weer verder. 'HOUD JE MOND!' Schreeuwde ik, en rende weg.

12'en. Iedereen heeft pauze. Ik liep voorzichtig in de richting van school, ik moest natuurlijk niet door iemand herkend worden, dan zou ik spijbelen. In de verte zag ik het speeltuintje, met een paar jongens die op de bankjes zaten. 'Gelukkig' Zuchte ik en rende naar de speeltuin. 'Fijn jullie weer te zien,' Giechelde ik. Inderdaad, de jongens (waaronder Robbie) zaten er en glimlachte me toe. 'Volgens mij neem jij het spijbelen té sirieus' Lachte Robbie. 'Waarom heb je me sms'jes niet beantwoord, Rob?' Ik keek Robbie sirieus aan. 'Ik ben van huis weggelopen dit weekend, en ben bij Ben gelogeerd dus ik kon mijn mobiel niet meenemen. Je wilt niet weten hoé verdomd aso mijn ouders zijn' Lachte hij. Hij haalde een zakje uit zijn broekzak en keek mij aan. 'Paddo's. Wil je wat?' Ik deed een stap achteruit. Paddos? Ik wist heus wel wat het was, maar.. wat moet ik ermee? Ik sloeg het bod af. 'Nouja, waarom niet dan?' Zei hij scherp. Dit keer werd het menens, hij keek boos en duwde het zakje in mijn handen. 'Waarom ook niet.. Ik wil hem niet kwijt' Dacht ik en nam de paddo's in.

Giechelend lagen we daar, in de bosjes. Waarom had ik die Paddo's eigelijk niet meteen ingenomen? We zaten te praten, over vanalles en nog wat. Robbie had het het meest over zijn ouders, en dat de relatie tussen hem niet goed was. Ik lachte, over dingen die sirieus waren of die niet eens grappig waren. 'Komt door de paddo's!' Lachte Rob. Dit was geweldig, nog nooit had ik me zó goed gevoeld. 'Is het erg, zo'n paddo?' Vroeg ik. 'Nee, natuurlijk niet' Zei Rob en gaf me een duw. Ik pakte het zakje uit Robbie's broekzak, en nam er nog één in. 'Heb je het eigelijk al gehoord van Ester?' Vroeg Robbie. 'Ja, ik en Co hebben haar vermoord! Ha-ha, is het niet HI-LA-RIES?' Oh nee, ik heb mezelf verklikt, wat nu? Hij gaat het toch niet vertellen aan iemand? Nee, dat zou hij nooit doen, bovendien, we hebben allebei paddo's op, dan doe je dat soort dingen. 'Echt?' Robbie keek me strak aan. 'Ja, echt' zei ik relaxend. 'Maar goed ook bij die nerd' Giechelde Robbie. We waren allebei te slap om op te staan, dus we lagen nog even, in de bosjes van het speeltuin. Niemand die het ziet, niemand die het weet. 'Ik heb zin in iets spannends,' Ging Robbie verder, 'Met jou'. Ik lachte 'Met mij? Wat dan?' Robbie lachte mee. 'Dat zie je nog wel' Hij pakte me beet. Het was alsofs het niet meer uitmaakte. Samen met die paddo had hij mij in zijn greep, hij kon alles met me doen, wat hij maar wilde. En dat deed ik alleen maar omdat ik van hem hou.

Verder! Goed geschreven ^^

Hoofdstuk 5: Gecondeleerd met Ester, sukkel!
Een bitch heeft ook gevoelens hoor! Ik drukte mijn computer aan, ik was inmiddels al helemaal bijgekomen en ben dus weer helemaal nuchter. 'Nieuwe berichten' stond er op het scherm afgebeeld. Ik wist het wel zeker, één van die berichten was van Co. Ik opende mijn mailbox en inderdaad, een mail van Co. Ik sloeg ik paniek, ik wist dat er iets mis was. Ik drukte op de delete toets en werd weer rustig. Ik melde me aan op msn, Robbie, Miranda, Brittany en Co waren online. Na 1 seconden online te zijn sprongen er allemaal vensters open, tsja, ik ben nou eenmaal populair. Mijn computer sloeg op hol van alle vensters, maar overleefde het.

C: Schat, ik heb gehoord dat Ester in het ziekenhuis light. Wat nu? Ik ben zó bang.
Ik: Wat boeit mij dat nou? Jij hebt haar vermoord hoor.
C: Hoezo?
Ik: Ik heb haar niet aangeraakt, trut! Je moet eens oppassen met wat je doet, zielig kind.

Ik grijnzde, van haar was ik ook af, gelukkig maar. Ze dramt zó door! Wat moet ik nou zeggen? 'Gecondeleerd met het verlies van Ester en ik ga wel de cel in voor je hoor, want je bent mijn vriendin'. Ik kreeg de slappe lach, die gedachten al! Het kon me trouwens niet schelen of Ester nog leefde of dood was, ze was toch een ondankbare trut.

C: Waarom doe je zo?
Ik: Ik heb paddo's op! Haha!
C: HAHA! Wat doe je toch stoer!
Ik: Moi? Jij bent degene die iemand moet vermoorden, alleen maar omdat diegene slet tegen je zei!
C: Houd toch je mond man, weetje, waarom praat ik eigelijk tegen jou?
Ik: Je kunt niet zonder me, Co. En eigelijk vroeg ik me dat ook af. Ga je eigen vriendinnen zoeken, zoek dan meteen ook maar een leven. Aaah gedist, trut! Bovendien, ik loog alleen maar hoor, dacht je nou echt dat Ester slet tegen jou zou zeggen? (Eigelijk wel waar eigelijk, oeps! Ga je me nu ook vermoorden?) En nu draai jij de cel in! Yay! Zijn we van jou verlost! Whoepie!

Het was vals, het was gemeen, het was briljant. Ze klikte op de 'blokeer' knop om niks meer van haar te horen, een goede zet. Dat maakt haar lekker pissig. Een venster kwam op her scherm, 'Arniebarnie is online'. Waarom had ze dezen idioot eigelijk nog op msn? Het enigste wat hij deed is flauwe msn namen verzinnen. 'Wacht eens even..' Ik had zoals gewoonlijk een briljant idee. Ik klikte snel op Arnolds venster en begon te typen.

Ik: Hee Arnold. Ik moest je iets vertellen..
A: Oh, nou, vertel -bloos-.
Ik: Ik wil je. Ik wil je.
A: Nou, ok? Leuk! -hijg-
Ik: Op een voorwaarde. Kan je voor mij iemand hacken?
A: Ha-ha! Ik wist wel dat het nep was! Waarom zou ik overigens?
Ik: Ik betaal je er goed voor. Wat dacht je voor 50 euro?
A: Doe je toch niet.. maar vooruit!
Ik: Ik wil graag dat je Co's msn, email en computer hackt. Alles! En dan dat hele ding sloopt!
A: Dat doe ik echt niet voor 50 euro hoor!
Ik: Wat dacht je voor 150?
A: Vooruit maar!

De volgende dag kwam ik opschool. Ik keek om me heen, ik was weer te vroeg! Ester was er niet, wat overigens schokking was. Elke schooldag was ze wel een uur te vroeg! Ik keek om me heen, een meid zat op een bankje, MP3 in haar oren en deed of er niks aan de hand was. 'Zozo' Zei ik toen ik naast het meisje zat. Het meisje keek niet op, en ik wist meteen waarom. 'Heb je je vermaakt, met je COMPUTER?' Schreeuwde ik hard. Nu keek ze echt op, ja, het was Co. 'Vuile dat je bent!'. Ik begon te lachen. 'Hé, hebben we praatjes?' Co stond op en begon me te trappen, totaal uit het niets. Ik stond ook op en duwde haar van me weg. 'Wát ben jij veranderd!' Schreeuwde ik hard in haar oren. Ik begon haar terug te trappen en pakte haar bij haar paardenstaart. 'Trut! Doe niet! Je doet me zeer!' Gilde ze. Ik sleepte haar over de grond, met haar paardenstaart in mijn handen en ging met één voet op haar buik staan. 'Auw!' Gilde ze, en ze begon te huilen. 'Dat doet pijn hé? Nu weet je eindelijk hoe het voelt om Ester te zijn!' Lachte ik, en trapte tegen haar rug, gelukkig keek niemand mee. 'Als je me veraad sloop ik je, net als die arme computer van je! Ik laat iedereen je haten!' Gilde ik en rende het schoolplein af. Ik keek nog een keer achterover of ze me niet achtervolgde, maar nee, dat deed ze niet. Ze lach vredig met paarse plekken op haar gezicht op de koude tegels van het schoolplein.

'Ik hen geen zin in school' Vertelde ik aan Robbie die nu alleen in het speeltuintje zat. Het leek wel hun 'ontmoetingsplek' te zijn, want elke dag spraken ze hier af. 'Ik ga toch wel door, ik haal goede cijfers' Zei ik boos tegen hem, we hadden een kleine ruzies. Hij vond het beter elkaar wat minder te zien, omdat de meesters in de gaten krijgen dat we samen spijbelen. 'Wat kan mij dat nou schelen! Ik hoef toch niet werken, ik ben rijk! En als, zegmaar als, dan leven we wel 'samen' in een kartonnen doos' Ging ik verder. Hij was er duidelijk stil van. 'Sorry' Zeiden we allebei tegelijkertijd en we proesten het uit. 'Kom, we gaan naar de coffeeshop' Stelde hij voor. 'Dat lijkt me een goed plan'.

Verderverderverderverder =D

Hoofdstuk 6: Afrekenen met Co
Zwijgend keek ik naar de grond. 'Ik ben bang, Rob' Zuchte ik. 'Waarmee?' Hij pakte een jointje en deed hem in zijn mond. 'Voor alles, ik ben bang dat Co me gaat veraden' Robbie pakte de joint en deed hem uit zijn mond. 'Met wat dan?' Vroeg hij en deed zijn arm om me heen. 'Ik kan het niet zeggen' Kuchte ik zacht. Robbie deed zwijgend de joint weer terug in zijn mond en zocht naar iets in zijn jaszak. 'Ah, hier heb ik het' Zei hij en legte het zakje op mijn hand. Ik moest lachen, op mijn hand zat een pakje paddo's. Ik was er inmiddels al aan gewend geraakt. Ik vond het lekker, om samen met hem te zijn, samen constant te zijn en ach. 'Ik pakte er 2, en deed ze in mijn mond'. Toch had ik een schuldgevoel, over die paddo's. Wat als mijn ouders er achter kwamen? Mijn gedachten waren weg, en ik was inmiddels een heel ander persoon geworden. Ik voelde me op mijn gemak. 'Kom, we gaan naar onze 'ontmoetingspek' Glimlachte Robbie.

'Waar is die trut? Ik wil haar spreken!' Schreeuwde Robbie woest. Hij was niet helemaal nuchter. 'Wat denkt dat wijf? Dat zé beter dan jou is? Nou echt niet!' Schreeuwde Robbie, het leek wel of hij het tegen mij had. Ik was ook niet helemaal nuchter, ik had koppijn van dat geschreeuw en wou even gaan zitten, totdat hij mijn hand vastpakte en me meesleurde naar school. 'Robbie, dit hoeft echt niet hoor! Ik kan die trut wel aan!'.

Inmiddels stonden we voor de schoolpoort, Robbie zei dat ik naar het grasveldje om de hoek toe moest, een plek waar niemand komt, en zowat niemand woont. Gewoon een speelplek voor kinderen, maar die kwamen er eigelijk niet meer. Ik zat daar, op het bankje, wachtend op wat Robbie ging. Toen hoorde ik stemmen, die van Robbie en die van Co. 'Wat zijn ze aan het doen?' Dacht ik. 'Dus Robbie, waarvoor wou je me eigelijk spreken?' Giechelde Co. 'Ik vind je leuk, ga zitten, daar, op dat bankje' Hoorde ik Rob zeggen in de verte. Ik was al verbaast wat er aan de hand was, en mijn hoofdpijn is een stuk minder geworden, gelukkig. 'Robbie, wat doet zij daar?' Vroeg Co geschrokken. Ze draaide zich om, en wou wegrennen. 'Auw!' Gilde Co, ze werd beetgepakt door Robbie. Hij sleurde haar mee naar het bankje waar ik op zat. 'Dit is ze toch?' Glimlachte Robbie geheim en smeet Co op de grond. 'Rob! Kappen!' Commandeerde ik aan hem. Ik was net zo geschrokken als Co zelf. 'Dit gaat te ver!' Riep ik kwaad. Ik wist precies hoe dit zou eindigen en stond op, ik wou Robbie tegenhouden. Robbie schopte tegen Co's benen, en Co gilde het uit. 'Laat me gaaaan!' Schreeuwde ze. Niemand woonde hier, dus niemand kon Robbie tegenhouden, behalve ik..

'Het spijt me! Aaah! Echt waar! Help me, je bent toch mijn beste vriendin!' Ik keek toe hoe Robbie Co afmartelde. Ik kon hem niet stoppen, hij is veel sterker dan mij, en straks doet hij mij dat ook aan. 'Hij is onder bezig van drugs!' Gilde ik. Mijn hoofdpijn werd erger, mijn benen begonnen te trillen, mijn ogen begonnen te tranen en ik werd duizelig. Ik zag bloed op Co's gezicht. 'Sorry' zei ik en ik viel trillend flauw.

'Goeieochtend slaapkop!' Glimlachte Rob tegen me. 'Waat? Wat doe ik hier? Is het allemaal een droom?' Robbie's glimlach verdween, het werd stil. 'Nee,' Ging hij verder. 'Het spijt me, vergeef me' Zuchte Robbie. 'Wat? Is Co dood? Waar is ze? Vertel!' Robbie glimlachte. 'Tuurlijk is ze niet dood, ik heb haar ouders gebeld om haar op te halen'. Geschrokken keek ik naar Robbie's gezicht. 'En toen? Ben je naar het politiebureau gebracht?' Vroeg ik. Robbie barste in lachen uit. 'Tuurlijk niet schat, ik loog. Ik zei dat ze in elkaar werd geslagen door iemand anders, dat die achter haar portomonee zaten of zo' Vertelde Robbie. 'Ik heb wel spijt, vergeef me' Vroeg hij. Hij was een ander mens, een aardige, zachte en lieve jongen. 'Nee' Protesteerde ik. 'Tenzij je van die drugs af blijft!' Ging ik verder. Glimlachend keek Robbie me aan en ging naast me liggen, en samen vielen we in slaap.

Verder!

Hoofdstuk 6: De diefstal
Ik keek uit het raam, de lucht was donker en sterren straalden. Ze dacht na over Co, ze vond haar nogsteeds een irritant rotkind, en ze zit te twijfelen of ze het nou goed vond wat Robbie bij haar deed. Maakt me dit slecht? In ieder geval, ik heb nog steeds een hekel aan Co, wat er ook gebeurt is. Ik viel neer op mijn bed, of beter gezegd, mijn logeerbed. Ik was net zoals Robbie van huis gevlucht, mijn ouders waren steeds aan het zeiken en ze hoorde dat ik heb gespijbeld, dus ik woon nu samen met Robbie in zijn vriend's huis. Iemand klopte op de deur, het was Tim, een aardige jongen, rond de 22 jaar oud. 'Wil je wat te drinken?' Vroeg hij. Ik knikte van nee. Wat aardig dat hij overal aan denkt en dat hij ons hier in liet. Ik drukte op de aanknop, en de computer ging aan. Ik draaide mijn slaapkamer deur op slot en ging computeren. 'Ze hebben hier zelfs een webcam' Ik glimlachte. Robbie was online, die zat in zijn kamer te computeren. Ik deed de webcam aan, en we begonnen te praten over dingen. Toen ging alles vanzelf, ik gaf hem zoentjes via de webcam, en we deden andere dingen, maar die dingen blijven onder ons.

'Goeieochtend!' Glimlachte Tim. 'Ik moet straks werken als je het niet erg vind' ik begon te draaien met mijn ogen. 'Hello? I dont care!' Ik kreeg een beetje een pesthekel aan Tim, vanwege zijn 'altijd vrolijke humeur'. Ik pakte wat cornflakes en at het op. 'Robbie's ouders belde, ze weten dat hij hier is en ze vinden het niet erg dat hij voortaan hier woont. Bovendien, ze gaan op vakantie, en Robbie's feest is vanavond daar!'. Geschrokken keek ik Tim aan. 'Vanavond al?' Ik rammelde in mijn broekzak, er lag nog geld in, laat ik maar kleren gaan kopen dan'.

Daar stond ze dan, met een 500 euro biljet stromde ze elke winkel binnen die ze zag, en ging weer verder. Ze kocht kleren die niet bij haar pasten, maar 'who cares?'. Ze keek om, het leek wel of een meid haar zat te bespieden. Voorzichtig ging ik verder met het kopen van dingen, maar ik was toch wel benieuwd wie er nou naar me zat te kijken. Ik liep erop af. Die meid heeft me gezien en draaide zich om, en wou net de winkel uithollen totdat ik haar beet pakte. Ze draaide zich om, een vuist kwam in mijn gezicht. 'Verdomme! Bloedneus!' Gilde ik. Ik keek op, het was Co. 'Vuile trut!' Schreeuwde ze. Ik grijnsde, en trapte haar in haar buik. Ik kreeg een shop terug, en ik duwde haar tegen een kledingrek. Snel rende ik naar de bovenste etage, met de kleren in mijn handen. Ik grabbelde in mijn broekzak. 'Verdomme! Mijn 500,- euro is weg!' Gilde ik. Iedereen keek op, ik zag Co de trap op lopen. Snel holde ik weer naar beneden, via een andere trap. Ik duwde mensen weg, zelfs een oude vrouw was gevallen door de duw. 'Lekker voor je' Lachte ik en duwde de deur open, rende met de kleren naar buiten en het alarm ging af.

'Snel! Sneller, snel!' Gilde ik lachend. Achter me holden mensen die bij de kledingzaak werkten. Ik stak mijn middelvinger tegen ze op en rende de straat over. Bijna was ik overgereden, vanwege de drukte. Ik draaide me weer om, de winkelbediende's zaten te wachten tot dat alle auto's verder gereden waren. 'Dat noem ik nog eens een diefstal!'. Gelukkig was Co ook niet meer te bekkennen. Ik duwde de sleutel in het sleutelgat en rende de trappen op. Ik pleurde de kleding op mijn bed en ging zitten achter mijn computer. Ik maakte mijn la open en hield een pakje sigaretten tevoorschijn. Ik stak hem op en deed hem in mijn mond. 'Heerlijk!'